Kościół p.w. Chrystusa Zbawiciela w Rykach powstał w latach 1908-1914, według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Budowla jest w stylu neogotyckim, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego, posiada trzy nawy. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Leona Wyczółkowskiego „Chrystus na krzyżu”.
Zespół dworski pochodzi z I poł. XIX w. Został wybudowany przez Stanisława Poniatowskiego, ojca króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Budynek ten był przebudowywany a nawet całkowicie odbudowany po pożarze w 1980 r. Jest to dworek parterowy, murowany, zbudowany na planie prostokąta. Od frontu znajduje się portyk o czterech kolumnach toskańskich. Wokół dworku znajduje się park z I poł. XIX w., z częściowo zachowanym układem alei.
Budowa twierdzy u ujścia rzeki Wieprz do Wisły była prowadzona w latach 1838 – 1878 zgodnie z projektem rosyjskiego generała Iwana Dehna. Obiekt otoczony fosą i wałami. W okresie międzywojennym stacjonował tu 15. Pułk Piechoty Wilków, natomiast w czasie II wojny światowej niemiecki obóz jeniecki, Stalag 307.
Pałac Jabłonowskich został wzniesiony w stylu saskiego rokoka, następnie przebudowany w stylu klasycystycznym. XVIII-wieczny pałac położony na niewielkim wzniesieniu, zwrócony ku południowi. Z zachodniej strony znajdowała się sala balowa. Po przebudowie pałac wzbogacony został parkiem, w którym znajdował się staw i wyspa, na której wzniesiono muzoleum.
Dwór w Jagodnem pochodzi z II poł. XVIII w. Został zbudowany dla Cieciszowskich. Przebudowany w latach 1830-40 i 1860-74. Drewniany, konstrukcji zrębowej, parterowy na planie prostokąta. Przy wejściu znajdują się dwie kolumny toskańskie, od strony ogrodu trzyosiowy ryzalit, zwieńczony trójkątnym szczytem.
Kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela pochodzi z XVII/XVIII w. Styl barokowy, murowany z cegły, podpiwniczony. Jednonawowy z półkolistym prezbiterium. Wewnątrz znajduje się wiele obrazów i rzeźb, głównie z XVIII w. Otoczenie kościoła składa się m.in. z bramy, dzwonnicy, kaplicy św. Barbary.
Kościół p.w. Nawiedzenia NMP w Bobrownikach wybudowany został w 1632 r., choć obecny wygląd uzyskał w 1790 r. Jest on murowany z cegły, częściowo z kamienia, jednonawowy. Wewnątrz świątyni znajdują się trzy późnobarokowe ołtarze.
Kościół p.w. Św. Marcina jest najstarszym zabytkiem ziemi stężyckiej. Został wybudowany w 1434 r. w stylu gotyckim. W wyniku remontów przeprowadzonych w późniejszych latach uzyskał także elementy stylu renesansowego i barokowego. Stalle pochodzą z XVIII w. ze zniszczonego kościoła zakonu cystersów w Lubiążu. Od południowej strony nawy znajduje się kaplica Matki Boskiej Różańcowej i mała kruchta, natomiast od północy kaplica Miłosierdzia Bożego i zakrystia.
Kościół filialny p.w. Przemienienia Pańskiego pierwotnie był drewniany, jednak wielokrotnie był niszczony, głównie przez rzekę Wisłę, ale ostatniego zniszczenia dokonał pożar w 1790 r. Obecna budowla powstała w latach 1790-1827. Kościół jest w stylu barokowym, jednonawowym, z półkolistą absydą. Fasada zwieńczona jest trójkątnym szczytem. Elewację frontową ozdabia porte – fenetre z balkonem. W kościele znajdują się obrazy i rzeźby z poprzedniej świątyni.
Pałac pochodzi z XIX w., wybudowany został według projektu Jakuba Kubickiego. Murowany, wzniesiony na planie prostokąta, dwukondygnacyjny. W otoczeniu pałacu znajdują się resztki parku, pozostałości muru oporowego i brama.
Kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia NMP w Żabiance jest najstarszym drewnianym zabytkiem na terenie powiatu ryckiego. Został on wybudowany w 1745 r., fundatorem był starosta Stężycki Feliks Bentkowski. Kościół jest konstrukcji zrębowej, dach pokryty gontem. Wewnątrz świątyni znajduje się barokowy krucyfiks z XVIII w. i rokokowa ambona. Pod kościołem dostępne są także krypty, w których został pochowany starosta Stężycki wraz z rodziną. Obok kościoła znajduje się XVIII-wieczna dzwonnica.
Kościół parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego został wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1893-1896 kosztem hrabiego Kajetana Kickiego. Budowla ta powstała według projektu Pawła Wójcickiego. Świątynia posiada nawę główną oraz dwie boczne. Ołtarz główny wykonany jest z marmuru włoskiego, natomiast w nawach bocznych są to ołtarze drewniane. Do zespołu kościelnego należy także plebania wykonana w stylu neogotyckim z elementami eklektycznymi oraz park.
Pałac w Sobieszynie pochodzi z XVIII/XIX w. Stanowi część zespołu pałacowo-parkowego, w skład którego wchodzą: park, pałac, dwie oficyny, budynki gospodarcze. Pałac został wzniesiony według projektu Piotra Aignera, natomiast zabudowania gospodarcze z II poł. XIX w. zaprojektowane były przez Henryka Marconiego.
Zespół Szkół im. Kajetana hr. Kickiego należy do zespołu szkolno-parkowego, w skład którego wchodzi: budynek z XIX w., dwór z Blizocina, drewniany spichlerz, stodoła oraz park. Szkoła ta powstała w 1896 r. jako Szkoła Rolnicza Niższa Pierwszego Rzędu. Była to jedna z pierwszych jednostek oświatowych kształcąca w zakresie rolnictwa w Polsce.
Dwór w Sarnach pochodzi z I poł. XIX w. jest to budynek murowany, otoczony parkiem i stawami. Klasycystyczny budynek na planie prostokąta, z dwukolumnowym partykiem w fasadzie i czworobocznymi wieżami alkierzowymi na elewacji ogrodowej.
Dwór w Podlodowie stanowi część zespołu dworsko-parkowy. Pochodzi on z I poł. XIX w. Od strony południowej znajduje się ganek wsparty na kolumnach w stylu toskańskim. Na południe od dworu widać część krajobrazową parku.
Print 
PDF
